O işediğin yer, Sefiller’in yazarı Victor Hugo’nun duvarıdır

Yıl 1887..  Gazetecinin biri, Victor Hugo’ya sormuş:
- Eserleriniz ve siz bugüne dek binlerce olumlu eleştiri aldınız, çok övüldünüz.. Bunlar arasında sizi en çok hangisi hoşnut etti?
Hugo cevap vermiş:
- Karlı bir kış gecesiydi.. Eş dostla yiyip içmiştik.. Mesafe kısa diye, evime yaya olarak dönüyordum.. Yolda fena halde sıkışmıştım.. Hızlı adımlarla, malikanemin bahçe kapısına vardım.. Kapı kilitliydi.. Var gücümle uşağıma seslendim: ‘İgooooooor!!!’ Defalarca haykırmama karşın İgor’un beni duyduğu yoktu.. Sidik torbam Atlas Okyanusu büyüklüğüne ulaşmıştı.. Altıma kaçırmak üzereydim.. Yaşlılık işte.. Çaresiz, bahçe duvarına yanaştım, etrafa bakındım, görünürde kimse yoktu, fermuarımı indirdim ve işemeye başladım .. Tam o sırada arkamda bir at arabası durdu.. Ben ise hiç kıpırdamadan sessizce işiyordum.. Arabacı nefret dolu bir sesle ‘Seni haddini bilmez, buruşuk o… çocuğu! O işediğin yer, Sefiller’in yazarı Victor Hugo’nun duvarıdır!’ diye bağırdı

 İşte, hayatımda duyduğum en iltifat dolu söz buydu...