ŞAHİT EŞEK

 

 Kütahya'nın Gedik Kazası'nda işlenen bir cinayet çok enteresan bir metodla çözüldü.   Katil olduğundan şüphelenilen, ancak sağlam delillere ulaşılamadığı için hakkında işlem yapılmayan A.D. isimli şahıs, cinayeti soruşturan Jandarma Astsubayı tarafından hadisenin görgü şahidi eşek ile yüzleştirildi.   Öldürülen şahsa ait olan eşek, katil zanlısı olan A.D. yanına getirilince çılgına döndü ve sanığı ısırıp çifte atmaya çalıştı.  Bu denemeden sonra, bu defa katil zanlısının kıyafetlerinin aynısını giyen bir Jandarma eri eşeğin yanına gitti. Ancak eşek Jandarma erine en küçük bir tepki dahi göstermedi.   Aynı deneme birkaç kişi ile defalarca tekrarlandı. Eşek sadece sanığa karşı hırçınlık gösterdi. Eşeğin bu davranışı karşısında zor durumda kalan sanık, sonunda suçunu itiraf etmek zorunda kaldı. Eşeğin davranışları, altı şahidin şahitliğinde tutanakla tespit edildi.   Kütahya Ağır Ceza Mahkemesi tarafından 15 yıl ağır hapis cezasına çarptırılan sanık hakkında karar Yargıtayca da onaylandı. 10.Köy gerçekleri

GÜNAHLA KUTSAL ARASINDAKİ KIL

A.CELAL BİNZET

Gauguin, bir gün uygar dünyayla ilişkisini kesip Tahiti’ye yerleşince, oradaki yerlilerin kullandığı kimi sözcükleri de dağarcığına katmaya başlar.                                                                                                       Bunlardan birini de günlüklerine ad olarak seçtiği, yıllar sonra basılan kitapta ortaya çıkacaktı.              İlk anda hiçbir anlamı yok gibi geldi: “Noa Noa”                                                                                                          Aynı heceyi iki kez yinelemiş sanatçı. Doğrusu Noa, Polinezya dilinde “sıradan, yanaşılabilir, tutulabilir bir şey anlamlarına gelir” diyor Freud.                                                                                                                                                                                                                                                                                         Bunun tam tersi de “tabu”. Yine Freud’a göre tabunun iki zıt anlamı var. “Bir taraftan kutsal (sacré), kutsallaştırılmış (consacré) anlamlarına; diğer taraftan da tehlikeli, korkunç, yasak, kirli manalarına gelir. ..kendini esas itibariyle yasaklarda gösterir.” Ve bunlar “kendiliklerinden yasaktırlar.”(1)                                                                                                                       Bilindiği gibi, söz konusu yasağın nedeni çoğunlukla sorgulanmaz bile.                                                                                                                         Özellikle ilkel toplumlarda birçok alanda kullanıldığını biliyoruz bu kavramların. Nedeni açık. Kutsal denilen her şeyle ilişkilendirilmesi oldukça kolay ve kitlelere dayatılan bir durum var burada. En önemlisi de üzerinde sorgulama yapılmadan kabullenilmesindedir. Yazdıklarını okurken                sanatçının yerleştiği o ilkel(!) dünyada, çevresinde dokunulmasında sakınca bulunmayan şeyler olduğu denli, birçok kavramın da tabu sayıldığını öğreniyoruz.                                                                                                                    Gündelik konuşmalarımızın arasına kimi kez sıkıştırılan tabu sözcüğünün kaynağına ulaşmak. Öğrenmenin keyfi burada işte.                                                                                                                                      Küçücük bir anlamdan yola çıkarak bilginin uçlarında yeni zenginliklerle buluşmanın kapılarını aralamak böyle bir şey olmalı.                                                                                                                             Doğaldır ki insanda hiç tükenmeyen merak dürtüsüyle, bu yeni kavramı yedekleyerek yeni bilinmezlere yol alıyorum.                                                                                                                                  Kuşkusuz, her toplumun bu ayraç içine yerleştirdiği durum ve olguları bulunması kaçınılmaz. Özellikle birbirinden çok farklı kültürlerde, söz konusu kavramların oldukça yaygın olarak ve değişik biçimlerde varlığını sürdürdüğü bilinir. Varlığın devamı için gereksinim duyulan durum ise sıradanlıktır.                                                                                                                                                                     Ve, o günlük yaşamı görünür görünmez tabular karmaşasıyla kuşatılanlar sıradan ya da ortalama insandan başkası değildir. Bunların önemli bir bölümü, yazılı bilgi olmaktan çok, kulaktan kulağa aktarılmış söylemlere dayalı olmasıyla dikkatleri çeker. Başka bir anlamda, aslında olmamasına karşın, söylentiler üzerine kurgulanarak asıl kaynağından çok uzağa düşmüş birer yapay oluşumdur.                                                                                                         Özellikle ilkel kültürlerde izlerine çokça rastlanan bir gerçeklik.                                                                          Böyle olduğu bilinmesine karşın varlığının gerçekliği konusunun sorgulandığını söylemek zor.                            Bir tür, böyle gelmiş böyle gider hesabı.                                                                                                                      Tabu kavramını kapsayan çok sayıda olgunun varlığı biliniyor. Bunlardan yalnızca birisine bakarak onun çevresinde yapılandırılan söylemler üzerine denemeye girişmenin yolu buradan başlıyor. Zaten buraya değin yazılanların amacı tabu sözcüğünün hangi koşul ve kültürel izler taşıdığına açıklık getirmekti. Şimdi asıl konumuza geçebiliriz.                                                                                                                                  İnsan bedeniyle organik bağlamda ilintili saç ya da daha genel adlandırmayla kıl üzerine kurgulanmış söylemlerin zenginliği şaşırtıcıdır. Beden üzerinde bulunduğu yere göre farklı anlamların yüklendiği bir nesne özelliği taşıyor kıl.                                                                                                                                                 Antik Çağ sanatındaki tanrı heykellerinde bu konuya ilişkin değişik uygulamalar var. Genel olarak sakallı betimlenen Grek tanrıları, Apollon’da sakalsız genç bir erkek görünümüne kavuşmuş. İzleyen süreçte İskender’in, baba geleneği dışına çıkarak sakalsız betimi, dönemi için önemli bir ayrıcalıktı. Onu izleyen zaman aralığında kimi heykellerin, aynı gelenek doğrultusunda yapılması sürpriz sayılmaz.  Helenistik dönem kayıtlarında Anadolu’ya ilişkin kimi gözlemler bulunması ilgimizi bu noktaya çeviriyor. Ankara ve çevresi halkı olan Galatlar’ın “saçlarının ağır ve taranmamış hali neredeyse bir atın yelesi gibidir. Bazıları sakallarını keser bazıları ise bir miktar bırakır. Soylu olanları yanaklarını tıraş ederler ama bıyıklarını dudaklarını kaplayıncaya kadar uzatırlar.” (2)                                                Buradaki anlatıma bakılırsa günümüz Anadolu’sunda kimi erkeklerdeki bıyık biçiminin bu tanımla uyuşması aynı geleneğin sürdüğüne bir işaret sayılabilir mi? Hele kırsal kesim köylülerindeki söz konusu biçimin yaygınlığı dikkatlerden kaçmıyor.                                                                                           Helenistik döneme ilişkin bir başka gözlemi burada anmadan geçmek doğru olmaz. Yine antik heykeller üzerinden yapılan bir inceleme kadın ve erkek üzerindeki ayrıma bakışlarımızı yöneltmekte. Antik Grek ve Helenistik dönem heykellerinin çoğunda ele alınan figürler çıplaktır. Yine bilinen olgulardan birisi de tanrı ve tanrıçaların da insan biçimli betimlemesidir. O günün yaygın inancına göre tanrıların insan biçimli olduğuna inanılır. (Antropomorfizm) Böyle olunca, konu alınan figürlerin en mükemmel bir şekilde ve idealist yaklaşımla ele alınması zorunlu bir hal alır. Smith’in araştırmasında vurguladığı ayrıntı, aynı konuyla ilgili bir başka noktaya dikkatleri çekiyor. (3) Bu kez ayrımın odaklandığı nokta vücudun cinsel bölgesi. Grek sanatında temel kuralın, vücudun tüm açık yerlerini olabildiğince ayrıntılı olarak işlemelerine karşın kadınla erkek arasında ayrı tutum sergilendiği görülebiliyor. Erkek heykelindeki cinsel organ çevresindeki kılları gösteren sanatçı Aphrodite heykellerinde bu tutumundan vazgeçmektedir. Demek ki kıl imgesi cinsiyete göre bir ayrıma bağlanmakta burada. Örnekler üzerinde yapılan inceleme iki cinsten birisi üzerinde kılla ilgili görünmez bir tabu örtüsünün varlığını gözler önüne seriyor. Cinsler arası eşitsizliğin varlığı bilinmekte zaten. İdealist olarak en iyiyi yakalama hedefindeki sanatçının böylesi bir ayrıntı üzerinden kimi duyguları önceleyerek yapıtını tamamlamasını, değinilen eşitsizliği, dönem tabuları üzerinden nasıl somutlaştırdığını vurgulamak gerekir. Bu durumlara değinirken, söz konusu anlayışın, günümüzün en az ikibin yıl öncesinde kaldığını unutmayalım.  Öyle ama zamanın değişmesi sorunun tümüyle yok olduğu anlamına gelmiyor.  Ona yüklenen anlamların çoğunlukla iki zıt kutup arasında salınıp durduğu bir gerçek. Hem vücut üzerinde bulunduğu yere göre hem de toplumların içinde büyüyen ideolojilere göre biçimlenen bir bakış açısı var ortada.  Konumuzla ilgili oldukça bilgilendirici bir yazının izlerini faklı bir kaynakta sürebiliriz. (4)  Kitap içindeki “Mecdelli’nin Etek Kılları” başlıklı inceleme yazısı dinsel bir olay örgüsü üzerinden yola çıkarak saç ve kıl eksenli söylemleri ele almakta. Orada geçen Latince iki sözcük ne demek istendiği konusunda ipucu verecektir sanırım: Pilus ve capillus . Birincisi kıl anlamına gelirken öteki “capo-pilus” kafatasının üstündeki kıla gönderme yapıyor. Yani saça.                   Konu edinilen Mecdelli Meryem, Peygamber İsa’nın ayaklarını uzun saçlarıyla yıkadıktan sonra onları, çıplaklığını gizlemek için gövdesine sarıyor. Kuşku yok ki, burada geçtiği biçimiyle simgesel bir ritüel anlatılmakta. Söz ritüele gelmişken Ortodokslardaki bir anlayışa değinmeden geçmek sorunu eksik bırakmak olacaktır. Oradaki bir genç kızın evleninceye değin geçen yaşamında saçlarını kapatması söz konusu değil. Ancak evlendikten sonra saçlarını mutlaka kapatmak zorunda. Çünkü kuramsal anlamda, evlilikle birlikte karşı cinsi “tanıma” sürecine geçiyor. Böylelikle kendisinin toplum içinde cinsel bir obje yerine geçtiği bilinciyle, baştan çıkarıcı bir nesne olan saçlarını gizleme gereksinimi duyuyor.                                                                                                                                                                        Tevrat’ta (Eski Ahit) geçen bir başka öykünün ana nesnesi de yine saç. Filistinlilerle İbraniler arasında geçen savaşın iki kahramanı üzerine tablo, film ve müzikler hazırlanmasına bakılırsa konu oldukça popüler. Filistinli Delilah İbrani Samson’un tüm gücünün saçlarında olduğunu öğrenince hazırladığı oyunla onları kesecektir. Kılla ilintili bir güç kavramının dillendirilmesi son derece ilginç bir öykü. Kısacası saç üzerine kurulu bir metafor karşısındayız. (Hakimler, Bap: 16)                                                                                                                                                                   Buraya değin, büyük bölümü cinsellik kavramıyla ilgili bir anlayışın beslenip canlı tutulduğu söylemlere bakıldı. Bu açıdan, doğrudan kadın bedeni üzerinden geliştirilen ve onu erkeğin yedeklediği bir nesne olarak gören dinlerdeki kimi yanlışların kerterizi olmuştur saç. Dahası, erkeğin cinsel zaaflarını karşı cinse yıkarak kendini temize çekmek için iyi bir bahane de yaratmıştır.                                                                                                                                                           İslamlık dinindeki peygamber sakalına ilişkin uygulamalar da bir başka anlam içerir. Şerefli sakal (Sakal-ı şerif) olarak adlandırılan ve kimi camilerde saklanan kılların belirli özel günlerde çıkarıldığı bilinen bir uygulama. İslam Ansiklopedisi’ne göre bunların çoğunlukla saç teli (lihye) olduğu bilgisi var. Burada kutsal bir özneye dönüşmüş nesnenin varlığı söz konusu.                                                                  Yavuz Sultan Selim, 1516 yılında Mısır’ı ele geçirmesiyle oradan aldığı kimi kutsal emanetleri İstanbul’a getirmişti. Günümüzde Topkapı sarayında korunan kutsal emanetler arasında söz konusu sakal kılları da bulunuyor. Diyanet İşleri Başkanlığı’nın kayıtlarında 422’si İstanbul’da olmak üzere Türkiye genelinde 1818 kıl görünmekte. Özel günlerde çıkarılan kıllar kendine özgü bir ritüele sahip. Bu arada kimi inanç sahiplerinin ondan bereket umduğunu da bilgilerimize ekleyelim.                                                                                                                                       Örneklere bakarak insan vücudundaki bölgesel bir ayrımın varlığını yadsıyamayız. Kültürel değer sistemlerimiz de o aşamada devreye girerek aynı ayrım üzerinden etik kalıplar yaratıyor. Hiç kuşkusuz, işin içinde kültür, coğrafya, toplumsal yapı ve din gibi değişik etmenlerin varlığı da gündemde.                                                                                                                                                             Ortadoğu kaynaklı ideolojilere bakıldığında, kadın ve erkekte saçın başkalarınca görülmesinin sakıncalı (günah) sayılması başta gelen tabular arasında. Zaman içinde erkeklerle ilgili yasağın gevşetilmesine karşın kadında aynı hoşgörünün uygulanmadığı bilinmez değil. Özellikle kadın saç telinin yabancı erkekler tarafından görülmesine ilişkin üretilen söylemin varlığı günümüzde yer yer abartılarak öne çıkarılmakta. Söz konusu yasağın gerisine gizlenen amaç kadın saçının günah öğesi olarak algılanması bahanesiyle onun üzerinde erkek egemen bir baskının kurulmasının sağlanması. Başka bölümlerde de bulunmasına karşın saç teli üzerine söylemlerde günahların en büyüğü şeklinde bir hava yaratılmış. Erkek türünü en çok tahrik eden nesnelerin başında saç telinin gösterilmesi, biçimsel anlamda egemenliğin somut bir uygulaması. Düşünülürse aynı nesneye, cinsiyete göre anlamlar yüklemenin, erkek türünün karşı cins için ayrıştırıcı ve baskılayıcı dünya görüşünün simgesi saymak gerekmez mi? Bu noktadan hareket eden tarikatlar günümüzde başın kapatılmasında belirleyici ayrımlar kullanmayı yeğliyor. Baş örtüsünün (türban) örtülme biçimi ve düğümlenmesi bu belirleyiciliğin dışavurumu. Başlangıçta Hristiyanlık dininde de geçerli olan kadınların örtünmesi, Avrupa anakarasındaki reform hareketi sonunda söz konusu kuralı kitlelere dayatmaktan vazgeçerek yalnızca kilise personeliyle sınırlamak zorunda kalmıştı. Avrupa dışında kalanlar ise bu uygulamanın uzağına düştüler.                                                                                                                                                              Arap toplumlarında ve Osmanlı’da başın açık olmasının aynı günah kapsamında düşünülmesi bunun açık kanıtı. Hele Osmanlı hanedan ailesindeki erkeklerin bile başlarının açık olarak toplum karşısına çıkması düşünülemez. Bu durumun tek ayrıksılığı bir ayaklanmada görülüyor. Sultan (Genç) Osman yakalandıktan sonra öldürülmek üzere Orta Cami’ye götürülürken “bir yük atının sırtına bindirilmiş, başı örtülmemişti, darmadağınık saçlarıyla perişan gözüküyordu.” (5)                                                                             Başkaldıranların, bir Osmanlı sultanını aşağılamak için yaptıkları eylem belli değil mi? Onu, yük atına bindirerek halkın karşısına başı açık çıkarmak.                                                                                                    Sultana yapılan davranışların dahası da var doğallıkla.. Sultan’ın boğdurulmak üzere götürüldüğü Yedikule zindanlarında o dönemin deyimiyle “yeniçeriler Genç Osman’ı çok sevdiler”(!)                      Nasıl bir sevmekse…                                                                                                                                                         Ama konumuzla bağlantılı olması bağlamında asıl dikkat edilecek nokta burası.                                             Yalnızca törenlerde, kılık kıyafet ve kavuğuyla, ancak belli uzaklıkta kendini “kul”larına gösteren bir insanı toplum içinde küçük düşürmenin en kestirme yolu onu başı açık göstermek olmalı. Bunu yaparken, saç tabusunun bir aşağılama eylemi için kullanıldığı gerçeğini unutmayalım. Çünkü, Osmanlı sultanlarının adı söylenirken ona eklenen göksel nitelemelerin varlığı bir gerçek. Böylesine kutsal bir kişiliği toplum içinde kötü göstermenin ilk adımı bu nedenle başının açılması şeklinde ortaya çıkar.    Görüldüğü gibi kıl, fetiş bir nesne olarak tarihin değişik dönemlerinde farklı kültürel kavramların üzerine yüklendiği bir anlama dönüşmektedir. Bu yüklemenin, cinsel kimlik ve etik kaygıların açığa çıkarılması gibi kaygılarla donatıldığı gerçeğini unutmamalı. Sıradan bir nesnenin üzerine giydirilen anlamlarla asıl anlamının üstünde yan anlamlarla çeşitlendirilmesini insan düşüncesinin sonsuzluğu bağlamında düşünmeliyiz. Kimi kez çok katı kalıplar içinde ele alınan bu anlayış, Avrupa anakarasında Fransız Devrimi’nin getirdiği özgürleşmeyle bakış açısının değişmesine neden olmuştur. 19. Yüzyılda  Gustave Courbet, devrimle ortaya çıkan değişimin öncülüğünü sanatına yansıtmakta duraksamaz. Baştan beri beden üzerinden kadına yüklenen tabuyu yıkma düşüncesiyle, kimi resimlerinde söz konusu ayrıksı düşünceyi anlatan bir yaklaşım sergiler. Bu yapıtlardaki kadın bedeni betimlemelerinde gösterilen kıl imgesi, sanatçının gerçekçilik anlayışını vermesi bakımından ilginçtir. Buradaki gerçeklik olgusunun, dönemin geleneksel bakış açılarına karşı çıkan, protest bir duruşun örnekleri olduğu gerçeğini gözden uzak tutmayalım.                                                                                                                                                              Olaya daha farklı bir bakış açısı getiren bir de yazar var. Yapıtlarında insan gerçeğini yoğun duygusal boyutlarıyla ele alan Guy de Maupassant’nın kısa öyküsü “Saç”, sıradan bir olaydan yola çıkıyor.  Basit sayılabilecek kurgu üzerinden zengin bir imgelem dünyasına giden yolda şaşırtıcı bir anlatı denemesi sunar okuyucusuna.                                                                                                                                                  İnsan bedeninin, sanatın temel öznesi oluşu yanında nesnesi de olduğunun sayısız örneği var. O bedeni sarmalayan kültür, din ve başkaca toplumsal gerekçelerin varlığı onunla ilgili yaklaşımların farklılaşması sonucunu doğuruyor. Bir bölüm din, varlık nedenini kuvvetlendirme adına, kurduğu soyut bir dünyayı yaşanan gerçekliğin önüne geçirme kaygısıyla bedeni bir günah nesnesine dönüştürmüştür. Onun gelip geçiciliğine karşın sanat için beden kutsal bir varlık sayılır. Bu kutsallık, tarihin birçok bölümünde insanı yüceltici bir anlayışla bütünleşir. Kimi gelişmemiş toplumlarda sanata karşı çıkılmasının ardında yatan gerekçeyi bu noktada aramak gerek. Bedeni küçümseyerek onu bir günah nesnesi sayma eylemi tümüyle bu kaygıya dayanır. Oysa sanatın tarihi doğrudan “insan” kavramı üzerine kurulmuştur. Geçmişin tabularıyla gösterilmeyen insana özgü kimi fiziksel özelliklerin sanata getirilmesi sanatçıların öncü düşünceleriyle taşınmıştır yapıta.                                                                                                                         Değinilen konu başlıkları, insanın kültürel yönünü açığa çıkarmada güçlü bir araç olduğunun açık kanıtı. Nasıl sayılmasın ki, çok sıradan bir nesne üzerine yapılandırılmış koskoca bir anlamlar toplamının varlığı söz konusu.  İki zıt anlayışın (tabu ve noa) kıskacına girmiş sıradan o nesnenin, sırası geldiğinde bir dinsel baskı aracına dönüşmesi kimi toplumlarda olağan bir durum. Onun, günah nesnesi sayılmasını ya da kutsallaştırılmasını anlayabilmek için, ilgili toplumların kültürel yapılarıyla ilişkilendirmenin doğru bir yaklaşım olduğunun sayısız örnekleri bulunuyor. Meğer ki o toplum, binlerce yıl öncesinde kalmış dogmalarla beslenip büyütülmüşse  örneklerden ders çıkarmak da bir o denli zorlaşıyor.            

(1)- Freud, Totem ve Tabu, Remzi Kitabevi, İstanbul, 1971, s.: 30                                                                            (2)- R.R.R. Smith, Hellenistik Heykel, Homer Kitabevi, İstanbul, 2013, s.: 103                                                              (3)- a.g.y.- s.: 85-86.                                                                                                                                                                    (4)- Daniel Aresse, Yakın Bakış, Metis Yayınları, İstanbul, 2015                                                                                                                                                                                     (5)- Gabriel Piterberg, Bir Osmanlı Trajedisi, Koç Üniversitesi Yayınları, İstanbul, 2017, s.: 49      

(RH+SANAT, Kasım/Aralık 2018, Sayı: 143)

SUYUN DOĞASI FELSEFESİ

Suyun doğası bir felsefe anlatır.

Mesela dağdan akan suyu düşünün.

En az direnç gösteren yolu seçer akmak için.

Yani önüne bir kaya çıkacak olursa vazgeçmez yolundan ama onunla uğraşmaz, kayayla mücadele etmez, etrafından dolaşıp devam eder akmaya.

Suyun bu doğasından alınan ilhamla şöyle der Sufiler:

“Seninle uğraşan hiç kimseyle uğraşma, eğer uğraşırsan onunla aynı yerde kalırsın.

Etrafından dolanıp devam et yoluna.”

Diyelim ki dağdan akan su önüne çıkan kayanın etrafından dolaşamayacak bir yola denk geldi.

O zaman ne yapar?

Birikip, çoğalıp üstünden aşar.

Yok eğer bu da olmuyorsa, sabırla kayayı damla damla delmeye başlar.

Kayayı delmeyi başaran suyun kuvveti değildir tabii ki, damlaların sürekliliğidir ki buna da “sabır” derler.

“Sabretmek” hiçbir şey yapmadan oturmak değildir.

“Sabır dikenin içinde gülü, gecenin içinde gündüzü hayal edebilmektir.” der Şems-i Tebrizi.

Suyun doğası imkansızın bile başarılabileceğini, bunun için sabırlı ve istikrarlı olduğunu öğretir. Kayayı delen su elbette yine yoluna devam eder.

Su hep akar ve çalışır.

Bilir ki aktıkça temizlenir.

Bazen dere kenarlarında su birikintileri oluşur, akmayan su bulanır, çamurlaşmaya başlar!

Üzerine pislik birikir ve Sufiler bu yüzden derler ki:

“Sen su gibi sürekli ak!

Her daim yenilen!

Her gün yenilen!

İki günün aynı olmasın hep ilerle!

Dünü dünde bırak yeni şeyler öğren!”

Mesela su değişimden hiç korkmaz.

Ama insanlar değişimi sevdiklerini söyleseler de aslında bundan çok korkarlar.

Su, “değişimi” ne de güzel anlatır.

Bazen yağmur olur, bazen kar olur, bazen buz olur, bazen buhar olur.

Buhar olduğunda çıkar gökyüzüne, yağmur olup, kar olup, yine iner yere.

Ayrıca su uyumludur.

Çay bardağına koyduğunda çay bardağının şeklini alır, kovaya koyduğunda kovanın.

Sürekli bulunduğu yere uyumlanır ama doğası da hiç değişmez.

Her yere her şeye uyum sağlar.

Unutma ki dünyada her zaman doğaya uyum sağlayanlar hayatta kalır.

Uyum sağlayanlar esnektir çünkü.

Değişime direnenlerse katı.

Fırtına en sert en güçlü ağaçları devirir ama esnek fidanlara, otlara hiçbir şey yapamaz.

O yüzden esnek olanlar, uyum sağlayanlar hayatta kalır. Aynı zamanda akışa teslim olur.

Teslimiyet içindedir.

Bu teslimiyet boyun eğmek değildir.

Çünkü bilir ki bütün dereler eninde sonunda büyük denizlere, okyanuslara akar.

Elinden geleni yaptıktan sonra hayatın akışına teslim olmaktır bu.

Su berraktır, şeffaftır.

Olduğu gibidir yani.

Paylaşımcıdır.

Hep besleyicidir.

İnsanları, hayvanları, doğayı besler.

Hayatı başlatandır ve sürekli üretendir.

Su olan her yerde bitkiler vardır, hayvanlar vardır, insanlar vardır, hayat vardır. 

SU GİBİ OL AZİZ OLUN

(Sinan İlen'den alıntıdır)

BİTKİLERİN GİZLİ YAŞAMI

1966 yılında, Amerika’nın tanınmış yalan makinesi uzmanı Clee Backster, güvenlik görevlilerine poligraf aygıtının kullanımı eğitimini verdiği okulunda uykusuz bir gece daha geçirdi. Sonra sırf eğlence olsun diye, yalan makinesinin elektrotlarını kocaman yapraklı tropikal bitkisinin üzerine yerleştirdi. Yalan makinesi çeşitli korku, sevinç, şaşkınlık gibi durumların elektriksel değişimlerini ölçtüğüne göre, belki bitki de su dökünce seviniyordur diye alaylı alaylı güldü.

Bitkiyi suladığında galvanometre zikzaklar çizerek aşağı doğru indi. Oysa yukarı doğru bir hareket bekliyordu Backster. Yaprağını sıcak kahveye soktuğunda da beklediği tepkiyi görmedi. Sonunda kibriti alıp bitkiyi yakmayı düşündüğünde her şey değişti. Bitki çılgınca galvanometrenin ibresini tavan yaptırdı. İnanamadı Backster. “Nasıl yani?” dedi kendi kendine, “Bitki düşüncelerimi mi okudu?”.

İnsanlık tarihinin önünde yeni bir dünya açılıyordu artık. Deneyler deneyleri kovaladı. Bitkilerin sadece düşünceleri okumakla kalmayıp çevrelerindeki her şeyi hissettikleri de çıktı ortaya. Kaynar suya atılan karideslerin ölümlerini, eline iğne battığında duyulan acıyı da hissediyordu bitkiler. Hatta kilometrelerce ötede olunsa bile yaşanan sevinç ve üzüntüleri de hissediyordu. Hatta korkudan baygınlık bile geçiriyordu.

Bir gün şehir dışından gelen bir botanikçi bayan içeri girdiğinde bütün bitkiler sessizleşti. Hiç birinden tepki gelmiyordu. Sanki hepsi birden sessizliğe bürünmüştü. Taaa ki o bayan havaalanından uçağa binip gittikten 45 dakika sonra yeniden tepki vermeye başladılar. Bayan botanikçinin bitkileri kurutup ölçümler yaptığını öğrendiği zaman anladı Backster, bayanı görünce bitkilerin korkudan bayıldıklarını.

Bir deney tasarladı. 6 yardımcısına aynı gece aynı saatlerde yapmak üzere farklı görevler verdi. Görevlerden biri gece yarısı gelip laboratuvardaki bitkilerden birini söküp parçalamaktı. Ertesi gün o gece bitkiyi parçalayan yardımcı içeri girdiğinde bütün bitkiler çılgınlar gibi haykırmaya başladı (galvanometrelerin ibrelerinin tavan yapmasını böyle adlandırıyor Backster). Bu deneyden anlaşıldı ki bitkiler sadece hissetmiyor, aynı zamanda hafızaları da var. Ve Amerika’da bazı adlî vakalarda bitkilerin şahitliğine başvurulmaya başlandı. Bitkiler asla yanlış sonuç vermiyordu çünkü yalan nedir bilmiyorlardı. Bu çalışmalar makale olarak yayınlanmaya başlayınca dünyanın dört bir yanından bilimadamları konu üzerinde çalışmalara başladılar. Sonuçlar akıl almaz.  Koparılmış bir yaprak, kendisine güzel sözler söylenmesi durumunda normal yapraktan aylarca daha uzun süre canlı kalabiliyor. 120 km mesafedeki bir acıyı, sevinci hissedebiliyor.

İnsanların düşüncelerini okuyabiliyor, kötülük yapanları hafızasına kaydedebiliyor. Aynı zamanda bu bilgileri diğer bitkilerle de paylaşıyor. Kendisine kötü davranılan bitki üzüntüsünden intihar bile ediyor.

Yanındaki bitkinin susuz kalması durumunda kendi suyunu onunla paylaşıyor. Bitkiler, bütün canlılarla iletişim kurma konusunda bizim hayallerimizin ötesinde bir hassasiyete sahip. Her biri doğanın bir parçası. Belki bir gün onları daha iyi anlama imkânımız olursa bize tarihin bütün yaşanmışlıklarını bile anlatabilirler. Avatar filminin esin kaynağı da bu çalışmalar ve elde edilen sonuçları. 

Bilelim ki dünyanın herhangi bir yerinde bir bitkiye kötü davranılırsa, bütün bitkiler bunu hissediyor.  Hani “Kirazlı Kaz Dağı değil” diyorlar ya, emin olun Kirazlı’da kesilen bir ağacın acısını sadece Kaz Dağlarında değil, Munzur’daki, Kuzey Ormanlarındaki, Salda’daki, Toroslardaki ağaçlar da hissediyor. Bir gün biz de hissedeceğiz...

~ Kaynak: Bitkilerin Gizli Yaşamı, Peter Tompkins/Christopher Bird, 1973, Sungur Yayınları, Çev: Sulhi Dölek. Derleyen: Osman Kutlu

GRİSAİLLE NEDİR?

Bu tip resim ne zaman ortaya çıktı?

Grisaille (Griz-Eye): Sadece Beyaz+Siyah ile ara tonları kullanıldı. 

Daha sonraları Burunt Umber,

Van Dayk, Brunt Sienna, Singuine, gibi renkler beyazla birlikte 9 ara tona kadar oluşturularak kullanıldı.

Grisailler tekniği tamamen beyaz heykel eserlerinin etkisinin transferinde çok güzel sonuçlar veriyor olması sanatçıları, ister istemez, başka renklerdeki nesnelere de uygulama gereğini doğurdu...

 

Doğada her zaman ışık kaynağına, reflekslere, kabartmanın yapıldığı maddeye bağlı olarak farklı renklerin ve tonların olduğu dikkate alınmalıdır. 

 Daha sonra Grisaille yapan sanatçılar, siyah-beyaz renklere ilaveten,  paletlerindeki renkleri çeşitlendirmek zorunda kaldılar;  kahverengi, kırmızı, sarı ve hatta ahududu.

Bu tür resim 1250'de ortaya çıktı ve 17. Yüzyılda  ve özellikle 18. Yüzyıllarda klasik mimaride, özellikle duvar ve tavan resimlerinin anıtsal resminde yaygın olarak kullanılmaya başladı.

 İnsan gözü, gri tonları 150'ye kadar ayırt edebilir! 

Sadece gri tonlarla çizerseniz, yani siyah boyayı bulanıklaştırırsanız, resim artık düz değildir. 

Dışbükey, kabartmalı ve hatta heykel gibidir...

 Bu tekniği ilk keşfeden ve bu tekniğe isim verenler de Fransız sanatçılar olmuştur.

Fransızca "gris" (gri) kelimesinden. Modern tanımda, grisaille tek renkte resim yapıyor. Çoğu zaman gri. Ve siyah boyanın verdiği tüm tonlar.

Dekoratif işler için, eğitim amaçlı, heykel kabartmalarını taklit etmek için kullanılır. Grisaille sadece gri değil, aynı zamanda başka herhangi bir renk tonunda (Kahverengi, Mavi, Mor, Kırmızı vb) monofonik boyama denir. Tuval boyamada grisaille, renksiz ve eskiz için kullanılabilir. Grisaille tekniği, özellikle hacimsel kabartma izleniminin, boyama yoluyla elde edildiği dekoratif duvar resimleri veya paneller oluşturma sürecinde vazgeçilmezdir. Bu yollarla yapılan aşk tanrılarının süsleri ve heykelcikleri, klasikleşme çağındaki birçok sarayın içini süslüyor. Ve Fransa'daki Limoges'deki Rönesans'ta grisaille tekniği kullanılarak boyalı emayeler yapıldı.

Grisaille 14. Yüzyılda moda oldu. 

 Heykeltraşlar, eskiz taslak çizimlerindeki bir taşa benzeyen sadece bir gri veya sarımsı boya kullanarak chiaroscuro (Işık-Gölge) kullanarak rahatlama izlenimi yaratmaya çalıştılar. 

Grisaille tekniği Orta Çağ'da tuval resminde yaygın olarak kullanılmıştır. Örnek olarak, zengin Frankfurt tüccarı Jacob Geller'in emriyle Matthias Grünewald ve Albrecht Dürer'in yarattığı Geller Sunağı var. Fırçalar Grünewald, azizlerin imgeleri heykelleri taklit ettiği dış kapaklara aittir.

Bir başka ünlü grisaille sanatçısı; Rembrandt'ın, Berlin'de saklanan Vaftizci Yahya (1634-1635) 'un resmidir. Bu tür bir rölyef boyama tekniği için, Grisaille sıklıkla kullanılmıştır.

Grisaille tekniği, Pablo Picasso tarafından Guernick'in resminde de kullanılmıştır.

Grisaille, Fransa'da, özellikle ressam ve heykeltıraş Andre Beauvais'in atölyesinde, el yazmaları ve özellikle oyulmuş çerçevelerde yaygındı. V. Charles döneminde, grisaille tekniği minyatür, vitray ve boyamada son derece popüler oldu. Tuval resminde, kuzey okulunun karakteristik bir özelliğiydi. 

Bosch, Bruegel, Beccafumi, Otto, Venius, Rubens, Van Dyck, Van Tullen gibi sanatçıların harika çalışmalarında, 16. Yüzyılda, özellikle 1550'lerde, grisaille emaye boyamasında yaygın olarak kullanılmıştır. Grisaille Tekniği daha sonra da kullanılmaya devam edildi.

Günümüzde de birçok sanatçının hayranlık uyandıracak şekilde çalışmalarına şahit olmaktayız...

Yazı, tarafımdan çeşitli İngilizce kaynaklardan alıntılayıp, yeniden düzenlenmiştir...

Günümüzde bu teknik; 

Old Masters Technique,

Underpainting ve Glazing teknikleriyle birlikte veya bağımsız olarak uygulanmaktadır...

Layer Technique yani katman tekniği diye de bilinen tekniklerin vazgeçilmezidir Grisaille...

İNTERNETTE RASTLADIĞIM HARİKA UYGULAYICILAR:

Vic Harris, Osamu Obi 

LİNKLER:

https://youtu.be/F_5m2BzY5hI

https://youtu.be/ADQMg05-Ukg

https://youtu.be/ZMnyvG7wjVo

https://youtu.be/dU0S1fTy6QY

https://youtu.be/oiZAZYFV5Hs

https://youtu.be/bIrcuAvFbGE

https://youtu.be/1183SVMyJVI

https://youtu.be/zCuWSdKg270

Resimler Sanatçı Scott Bartner'in sitesinden  konu daha iyi anlaşılsın diye alınmıştır... 

Sanatçıya saygı ve sevgilerimi sunuyorum... İsmet Çabuk 

http://sloanemerrillgallery.com/blog/tag/Scott+Bartner

HER YIL ÖDÜL ALAN MISIR ÜRETİCİSİ ÇİFTÇİNİN SIRRI

Mısır yetiştiren bir çiftçi, her yıl en kaliteli mısır ödülünü alırmış. Çiftçi, ödül aldığı mısırların tohumlarını da ekmeleri için komşularına dağıtırmış.

Bunu öğrenen bir gazeteci röportaj yapmak için çiftliğe gelmiş. Gazeteci çiftçiye sormuş:

“Seninle her yıl aynı yarışmaya giren komşularına, kaliteli tohumlarından vermeyi nasıl göze alabiliyorsun?”

Çiftçi cevap vermiş: “Yoksa bilmiyor musun? Rüzgar, olgunlaşan mısırlardan polenleri alır ve tarla tarla dağıtır. Eğer komşularım kalitesiz mısır yetiştirirse çapraz tozlaşma sonucu her geçen yıl ürettiğim mısırın kalitesi düşer. Eğer kaliteli mısır yetiştirmek istiyorsam, komşularıma da kaliteli mısır yetiştirmeleri için yardım etmeliyim”.

Yaşamlarımız da böyledir. Hayatlarını anlamlı ve iyi bir şekilde yaşamak isteyenler başkalarının hayatlarını da zenginleştirmelidir. Bir yaşamın değeri dokunduğu hayatlarla ölçülür. Ve mutluluğu seçenler, başkalarının mutluluğa ulaşmasına yardım etmelidir. Birimizin refaha ulaşması, herkesin refaha ulaşmasına bağlıdır.

Sevdiklerinizle birlikte geçireceğiniz  nice güzel bayramlar diliyorum.

(Alıntıdır)

SCRATCHBOARD / KAZIMA RESİM

Bez tuval üzerine, Kazıma Tekniğinde yatığım çalışmam...

İSMET ÇABUK 

Bu resim tekniği İngilizceden Türkçeye; Çiziktahtası, Kazımatahtası, Kazıma Resim gibi çevrile bilir... Bire bir olmasa da en uygun isimlendirmenin, Kazıma Resim  olacağı kanısındayım...

Bu yazımda Kazıma  Resim teknikniği hakkında bilgi verip araç gereçlerini tanıtmaya çalışacağım... 

Bu teknik temel olarak okullarda öğrencilere resim dersinde öğretmenleri tarafından gösteriliyor. Ancak okullarda gösterilen teknik ile profesyonel sanatçıların kullandıkları arasında siyah yüzey ve kazıma benzerliği var. Onun dışında kazıyabilecek metal uçlara ihtiyaç var...

Resim kağıdı üzeri; mum veya mum pastel boyalarla boşluk kalmayacak şekilde tamamı boyanır. Tabi yapacağınız resmin konusuna ve tasarımınıza bağlı olarak zemin rengi; Beyaz, sarı veya daha başka, açık renklerle boşluk kalmayacak şekilde boyanır... Üzerine talk pudra serpilir ve bir pamuk, peçete veya bez yardımıyla dağıtılarak sürülür... Pudra sürmemizin sebebi üzerine sürdüğümüz mürekkep  su bazlı, mum boya da yağlı olduğu için birbirlerini itiyorlar... Güzel boyanabilmesi için pudraya gerek duyuluyor...

Boya kuruduktan sonra, siyah zemin üzerine, taslak sivri uçlu bir araçla direk çizilebilir... Ya da, önceden hazırladığımız taslak karbon kağıdı ile kopya edilir. Sonra öğrencinin kullanabileceği metal uçlu kazıma aletleriyle kazıma yaptırılır... Güzel işlerin çıkması; alta sürülen renklerle, öğrencinin nereyi kazıyacağı, nereyi bırakacağı ile de ilgilidir...

 Profesyonel SCRATCHBOARD  tekniği kazıma yüzeyi özel fabrikasyon satılıyor... Ancak bildiğim kadarıyla Türkiye'de hiç bir kırtasiyede satışı yapılmamaktadır.

Kazıma yüzeyleri 400 gr karton veya özel ahşap, üzeri siyah boya kaplı olarak bir firma tarafından üretilip satılmaktadır. SİYAH üst tabakanın altı hep beyazdır... Teknikteki en belirgin amaç; kazıyarak beyaz yüzeyin ortaya çıkarılmasıdır. Kazıyarak oluşturduğunuz resmi renklendirmek isterseniz; renkli mürekkep ve suluboya fırçalarıyla boyamalısınız. Bazen yanlışlıkla kazıdığınız yer olursa; ya marker siyah kalemlerle, ya da siyah mürekkeple kapatabilirsiniz...

Bazen renkli boyadığınız yerin de kazanmasına ihtiyaç duyabilirsiniz... Öyle olursa rahatca kazıyın, hiç bir sorun olmaz...

Bu SCRATCHBOARD denen kazıma resim tekniğinin siyah zeminli kartonunu yapmak her şeyin çözülmesi anlamına geliyordu...

Fikir yürütmelerim ve uzun çabalardan sonra bir kaç yöntemini buldum... 

Aşağıda gördüğünüz fotodaki araç gereçlerin ne işe yaradığını anlatmaya çalışacağım...

Burada gördüğünüz araçlar tabi ki fabrikasyon yapılmış. Ancak uğraşırsanız siz de üretebilirsiniz... Buyrun...

SERT PLASTİK FIRÇA

Başlangıçta fiberglas fırça kullanmada biraz endişe duyuyor insan, ama inanılmaz bir araçtır.

Başka hiç bir resim tekniğinde kullanılmayan bir araç olduğu için insan ister istemez ürküyor...Ama yaptığı işe bayılacaksınız. Yumuşak kürk görünümünü oluşturmaya bayılacaksınız... Sert plastik bir parçayı bir kalem sapına takarak siz de yapabilirsiniz... 

KIVRIK TEL FIRÇA 

Tahmin ettiğiniz gibi kesinlikle paslanmaz çelik tellerden yapılmıştır. Sizde tel fırça tellerinden koparıp yapabilirsiniz.

Tel fırça, kürk için ve  kıllar için harika...Çimen için de ideal sonuçlar oluşturabilirsiniz...

YUVARLAK BIÇAK

Bu bıçak geniş çizgileri ve yayları kazımak ve geniş alanları hızlı bir şekilde temizlemek için ideal. 

V UÇLU SİVRİ BIÇAK

Bu bıçağı nasıl tutacağınızı bulmak biraz zaman alabilir. En iyi sonuca nasıl ulaşacağınızı keşfetmek yine de çok keyifli olacak. Benim tavsiyem oldukça dik tutmanız. Oldukça güzel ince çizgiler yapar. Ama kıllar  ve kürk için de kullanabilirsiniz. Ayrıca, hafif bir dokunuşla kullanıldığında, beyazdan daha gri bir çizgi bırakır. Bu yöntemi ilk taslağı hazırlamak için de kullanabilirsiniz.

BEŞ TELLİ ÇELİK FIRÇA

Tabi bu isimleri ben veriyorum... Siz başka isim verebilirsiniz... Uçtaki teller 4 de, 6 da olabilir... Burada sorun sayı değil... sivri uçlu olması önemli...

Bu alet; aynı anda, yan yana birbirine paralel 5 adet çizginin tek çıkışta elde edilmesi çok heyecan verici... Kareleme ve çapraz kareleme böyle bir araçla çok daha hızlı yapılır.

Bu araçla kazıma yapmaya bayılacaksınız. Bu araç kürk ve çim için çok pratik ve sevimli.

FIRÇA

Samur kıllarından yapılmış 110 serisi 2 numara bir fırça tavsiye ediyorum... Bu fırçanın yaptığı işler sizi çok memnun edecek... Hem siyah mürekkeple tamirat işlerinizi, hemde renklendirmede gönül rahatlığı ile kullanabilirsiniz... İşi bittiğinde bol suyla ve deterjan ile iyice yıkamayı unutmayın...

SETTE OLMAYAN AMA OLMAZSA OLMAZ ARAÇ GEREÇLER:

Marketlerde bulamazsanız internet üzerinden rahatlıkla sipariş verebilirsiniz...

ÇELİK YÜNÜ

Aslı çelik olmasına rağmen gerçekten yün gibi...  Ticari ismi; Çelik Yünü veya Cila Pedi diye biliniyor...

Çakmak alevi tuttuğunuzda çıtır çıtır yanıyor... (Hemen siz de denemeyin, bir sakatlık çıkarabilirsiniz.)

Aynı zımpara gibi, metalleri sürterek parlatmaya yarıyor. 

Ama biz bu çelik yünü, resim yapmada kullaniyoruz... Harika gri efektler ve geçişler oluşturuyor... Denediğinizde bana hak vereceksiniz...

PİLLİ SİLGİ

Pilli Silgi veya Elektrikli silgiler, yumuşak kenarlar bırakırken geniş beyaz alanları temizlemek için de iyidir. Mürekkep silgisiyle kullanırsanız daha güzel sonuç alırsınız.. Tabi mini matkap ucuna da böyle bir düzenekle silgi takıp deneyebilirsiniz...

KALEMLER

Dolmakalem, tarama ucu, marker kalemler ve tüplü fırçalar. Müthiş yardım alacağınız araçlardır.

KARBON KAĞIDI

Beyaz ya da sarı renkli olmasında fayda var... Taslak çiziminde çok büyük kolaylık...

KRATUVAR

Maket bıçağı gibi kağıt kesme işlerinde de kullanılan çeşitli bıçakların takılmasına olanak sağlayan çok amaçlı bir araçtır...

Bu işte de çok işe yaradığını göreceksiniz.

Profesyonel bir sanatçının yaptığı renkli bir kazıma

Aletlerin Yaptığı İşler

Kazıma Seti

Zımpara 

Zımpara 

Mürekkep

NOT:Tüm görseller ve yazılar İnternet ortamından ALINTIDIR 

İNCİR

Ne kadar ayrıksı bir meyve..

BÜTÜN MEYVE AĞAÇLARI ÇİÇEK AÇARKEN,İNCİR AĞACI NEDEN ÇİÇEK AÇMAZ...!?

İncirler teknik olarak meyve değil, tersyüz edilmiş çiçeklerdir..

Çiçekleri armut şekilli bir kozanın içinde açar ve daha sonra olgunlaşıp yediğimiz meyvelere dönüşür.

Daha sonra her bir çiçek, bir adet bir tohumlu, ‘aken’ adı verilen sert kabuklu bir meyve oluşturur. Her incir birkaç adet aken’den oluşur. Yani incir yediğimizde aslında birden çok meyve yemis oluruz…

Ama inciri sıradışı yapan şey sadece bu değil. İncir çiçekleri içeride büyüdüğü için özel bir polenleşme sürecine ihtiyaç duyarlar. Polenleri yayması için rüzgara veya arılara bel bağlayamazlar.

Işte bu noktada incir arısı devreye girer. İncirler, genetik malzemesini yayacak incir arısı olmadan türlerini devam ettiremezler. İncir arısı da incir olmadan yaşayamaz çünkü larvalarını buraya bırakır.

Bu ilişkiye mutualizm adı verilir….

Dişi incir arısı yumurtalarını bırakmak için erkek incire girer (bu arada erkek incirleri yemiyoruz). Erkek incir, arı yumurtalarını ikame edecek bir şekle sahiptir. Dişi arının kanatları ve anteni, incirin küçük aralığından içeri girerken kopar, bu yüzden arı içeri girdiğinde dışarı çıkamaz.

Buradan sonra yaşam döngüsünü sürdürme görevi yavru arılardadır. Erkek yavru arılar kanatsız doğarlar, çünkü yegâne görevleri dişilerle, yani teknik olarak kız kardeşleriyle çiftleşmek ve incirin dışına doğru bir tünel kazmaktır.

Dişi yavru bu tünelden dışarı çıkarak poleni de beraberinde götürür. Eğer incir arısı yanlışlıkla erkek incir yerine, yediğimiz dişi incirlerin içine girerse, içeride üremesi için gerekli koşullar bulunmaz.

Ve geri dışarı da çıkamaz çünkü kanatları ve anteni kopmuştur. Bu yüzden ne yazık ki arı içeride ölür, ama bu gereklidir çünkü çok sevdiğimiz bu meyvenin polenleri bu şekilde dağıtılır.

Endişelenmeyin, bu demek değil ki incirin içindeki çıtır çıtırlık arı kadavrası. İncir, arıyı proteine parçalamak için fisin (incir enzimi) adı verilen bir enzim kullanır, ancak yine de bu enzim hayvanın dış iskeletini tümüyle parçalamaz.

Yani evet, teknik olarak inciri ısırdığınızda aslında incir arılarını veya diğer bir deyişle zamanında incir arısı olan bir şeyi de yiyorsunuz…

Başka bir dünya mümkün

Uğur Gallenkuş'un  fotomontajları, aynı dünyada bir arada var olan farklı gerçekleri bir araya getiriyor. 

 Tamamen şansla geri çevrilmiş olanları yansıtmamızı ve empati kurmamızı sağlıyorlar. 

 Onun görüntüleri bize nerede olduğumuzu, gerçekten önemli olanı, ne kadar şanslı olduğumuzu hatırlatıyor.

Başka bir dünya mümkün.. 🌸

(Alıntıdır)

"ÖZ"DEN " ÖZ"E SOHBETLER

Tekamül Boyutu olan Dünyamızda ; tekamül etmiş bir insan nasıl yaşar, nasıl davranır bilirmisiniz?

*Bilgisi, idraki ve Aklı gelişmiş bir insan hiç bir zaman telaş etmez. Her zaman Sakin-Sabırlı ve Mutludur. Boşuna Enerji sarfetmez. Endişe ve üzüntü onun için bahis mevzuu değildir.

Hiç kimseyi kınamaz. Hiç Kimseyi yargılamaz. İnsanı insandan ayırmaz. Almadan verir. Sevilmeden sever. Ketumdur. Boş konuşmaz. Sözü öz ve gerçektir. Eline, Beline ve Diline hakimdir. Sonsuz Hoşgörü ve Tevazu sahibidir. İbadeti şekilde değil Bilinçtedir. Zenginlikten mağrur olmaz. Fakirlikten yokluk duymaz.

*O önünde yürümekte olan zaman şeridi üzerinde sıralanmış olan Olayları Malzemeleri ve Bilgileri, adeta yürüyen bir Bandın önündeki işçi gibi Zamanında alır, tercihini yapar ve Zamanında yerine koyar. Çünkü Hayat, tercihler arasında Akıl ve Gönülle yapılan seçimler zinciridir.

Sırasını kaçırdığı bir işi yapmak için geri döndürmek için boşuna enerji sarfetmez, üzülmez. Sırası gelmeyen bir olay ve bir iş için de telaş etmez. Aksilik çıkacak diye Endişe duymaz. Zira O, Herşeyin müspet olacağını, Herşeyin yolunda gideceğini bilir ve inanır. çıkabilecek pürüzlerin de, Akıl ve Vicdanla çözüleceğini bilir. O gerekli olan çalışmayı Gereksiz Enerji sarfetmeden, lazım olan yerde ve lazım olan zamanda yapar.

* Kamil insanın, Gecesi de Gündüzü gibidir. Uykusu rahat, rüyaları ferah ve yol göstericidir. Kamil insan yaşadığı her andan zevk alır. Doya doya ve dolu dolu yaşar. Doğal Sirküleyi hisseder, Tabiatla hem ahenktir ve An-da yaşar. Her Nefes alışından Mutluluk duyar.

Olmakta olan Herşeyin Bütünün yararına ve hayrına olduğunu bilir. Olgun Bir insan, Kainatın Ahengini, Bu Ahenkten doğan Güzelliği, Her yerde, Her şeyde, Her an, Gören, Hisseden, Yaşayan ve icablarına uyan Kişidir.

KADIN MÜCADELESİNİN RİTMİ

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10223412066319087&id=1510055908

ATATÜRK'Ü SEVMEYENLER

Bırak oğlum! 

Yok rakıcıydı, yok laikti, yok şapkaydı falan...

Kendin bile inanmıyorsun bunlara da...

Senden bile zekâsız biri çıkar da inanır diye geveleyip duruyorsun.

Ben sana anlatayım niye düşman olduğunu:

Bir kere, adamın adı "Atatürk".

Türk'ün kendisinden kuyruk acın var. 

Tüyü dökülmüş uyuz it gibi, adı geçse kaşınıyorsun.

Türk lafını duydun mu alerjin azıyor.

Kuyruk sokumun sızlıyor.

Eee Türk'ten bu denli sızı kapınca, haliyle Ata'sını da sevmiyorsun.

Sonra evladım; adamın sadece adı değil, safı da Türk.

Ne güzel geçinip gidiyordunuz. Yedi ceddin askerlikten muaftı. 

Türk'ün üç kıtada at sırtında anası ağlarken, tekkelerde miskin miskin yatıp sofu ayağına arada kaynıyordunuz.

Kiminiz ümmet ayağına arada kaynarken, kiminiz de azınlık ayağına sırtınızı bir yabancı devlete vermiştiniz.

Onların kıyağıyla vergisiz, emeksiz, zahmetsiz yaşıyordunuz.

Hepinizin tekerine çomak soktu diye düşmansınız.

Mesela Başöğretmen'di adam.

Elinde tebeşirle tek tek, tane tane öğretiyordu. 

"Yeni nesil sizin eseriniz olacak" dedi, geleceği komple öğretmenlere emanet etti.

Kafanıza göre asıp kesiyordunuz. 

O uçmuş, bu kaçmış, falanca suda yürümüş, falanca ateşten geçmiş...

Nalıncı keseri gibi hep kendinize doğru yontuyordunuz.

Türk Dil Kurumu, Türk Tarih Kurumu, örgün öğretim, zorunlu eğitim...

Bütün façanızı bozdu, bütün forsunuzu çizdi.

Kara tahtanın başında tek tek öğretiyor, lazım olunca oturup ders kitabı yazıyordu.

Sene 2019 bak, hâlâ okumuşun şerrinden Allah'a sığınıyorsunuz, cahil halka güveninizi anlatıyorsunuz.

Oğlum siz hâlâ akıllı tahtaya şapkalı harf yazamıyorsunuz.

Tabii düşman olacaksınız.

Başkomutandı mesela.

Komutan lafını duyunca hâlâ boğazınız kuruyor, tükrüğünüzü yutamıyorsunuz.

Sizin goygoycular gibi ninja kaplumbağaya da benzemiyordu; asker gibi askerdi.

Ölüsünden bile ödünüz kopuyor. 

Arkasından ne kadar sallasanız da vakti geldimi ip gibi önünde dizilip içtima veriyorsunuz.

Herkese höt höt gürlüyorsunuz ama kendisi topraktayken bile günü geldi mi defterine raporunuzu yazıyorsunuz, "şimdi çekilebilirsin" diyor, suratınız iki karış, sessizce çekiliyorsunuz.

Yani, rakı falan hikâye, ondan düşmansınız.

Kadın hakları bak...

Nasıl düşman olmayacaksın?

Evvelden dörder dörder seçiyordun.

Onun da seçme hakkı çıkınca senin bütün teker kırıldı.

Şimdi mecbur bir tane seçiyorsun.

Yüzüne bakmamak için önden önden yürüyorsun.

Yüzüne bakılacak olan da zaten seni seçmiyor.

Tabii düşman olacaksın.

Osmanlı edebiyatı yapa yapa diliniz eskidi be!

15 sene, üç kıtada o devletin askerliğini yapmış adama, Osmanlı edebiyatı üzerinden laf sokmaya çalışıyorsunuz.

Yedi düvele karşı, 'millet' dedi mi 'Türk'ü eksik etmeyen adamdı.

Siz üç tane oy korkusuna 17 senedir o millet dediğiniz şeyin adını söyleyemiyorsunuz.

Milletin köpeğinin bile adı var; sizin milletinizin adı yok.

Tabii düşman olacaksınız.

Sizde o yürek yok.

O, cezaevinden çıkıp Osmanlı'nın harbine koşmuştu.

Siz cezaevinden çıkar çıkmaz soluğu yurtdışında alıyorsunuz.

Osmanlı'nın savaşını o yapıyor, edebiyatını siz yapıyorsunuz.

Onu bunu, ötedekini beridekini memlekette hak sahibi yapmak için "Çanakkale Ruhu" diye bir şey geveliyorsunuz ama "Anafartalar Kahramanı" Türk demeden millet lafını ağzına almadığı halde, sizin Çanakkale ruhunda Türk'ten başka herkes var geçmişine yanayım.

Eee siz düşman olmayacaksınız da ben mi düşman olacağım?

"Adam" 15 sene savaşın üstüne bir 15 sene de trenle memleketi dolaşıyor, onun üstüne bir de zeybek oynuyor, yetmiyor bir de vals, o da yetmiyor çiftetelli dönüyor.

Siz askerliği kantinde yiyip, özel uçakla gezdiğiniz halde düz yolda gidemiyorsunuz be kardeşim!

Siz adım atarken benim canım sıkılıyor yeminle.

Atı, eşşeği geçtim, kendi attığınız asfaltın üstünde yürürken adamın uykusunu getiriyorsunuz.

Tabii düşman olacaksınız.

Size laf anlatılmaz; kısa keseyim ki harfler ziyan olmasın:

Ulan, onun 12 milyon fakir nüfusla yaptıklarını satmasanız, 80 milyondan topladığınız haraçla memleket yönetemiyorsunuz.

Osmanlı'nın borcunu ödeyen adamı beğenmiyorsunuz ama 2017 yılında çıkıp "bu sene çok borçlanacağız" diye beyanat veren adamlarsınız.

Bak, sen bile anla diye daha açık yazıyorum:

16 sene savaşın üstüne kurduğu ülkeyi, 17 yıllık iktidarınızın üstüne borç almadan yönetemiyorsunuz.

Anladın?

Rakıyı, makıyı, laikliği falan bırakın be kardeşim!

Biz o düşmanlığın sebebini sizden öğrenecek değiliz!

Biz biliriz!

Kemal Şahin Talan

Selanik Platformu Başkanı

Çift Figürlü Tek Heykel

Hindistan’da bir müzenin ikinci katında gizli kalmış, büyüleyici bir ahşap heykel: Bir adam küstahça göğsünü kabartmış odaya bakıyor, arkasındaki aynada ise başını hafifçe eğmiş mütevazı bir kadın yansıması görülüyor. Bu inanılmaz heykel, yekpare bir ahşabın iki tarafında farklı figürler barındırıyor. Heykelin teatralliği, arkasına bir ayna konduğunda tamamen ortaya çıkıyor ve erkek figürün arkasında bir kadın figürü görünüyor. Kadın, erkek figüre bakmaya cesaret edemiyor ve yere bakıyor.

Bu iki zıt karekterlerin ismi Mefistofeles ve Margaretta. İki taraflı heykelin, bu büyüleyici ikilinin Goethe’nin ikonik kitabı Faust’un karakterleridir.

1808 yılında yayınlanan Faust, iyi ve kötünün klasik bir savaşıdır. Geniş bıyığı ve şeytani sırıtışıyla heykeldeki erkek figür açıkça Mefistofeles’tir (daha yaygın olarak şeytan diye bilinir). Kanı üzerine bir anlaşma yapan Faust bu anlaşmayı aslında şeytanla yapmıştır. Margaretta olarak da bilinen Gretchen’e aşık olduğunda ise bu anlaşma cinayet ve ebedi lanetlenme gibi çok vahim şeylerle sonuçlanacaktır. Kişisel isteklerini tatmin etmek için şeytanı takip eden Faust’un hatasını çok geç fark etmesi klasik bir trajedi konusudur.

Goethe’den çok daha eskilere dayanan Faust efsanesi daha sonra birçok roman, şiir, oyun, beste ve sanat eserine konu olmuştur. Hindistan Haydarabad’daki Salar Jung Müzesi’nde yer alan bu özel heykel, sanatçının hikâyeyi etkili ve adeta yaşatarak aktarabilme yeteneği açısından büyüleyicidir.

19. yüzyılda adı bilinmeyen bir Fransız sanatçı tarafından bir Çınar kütüğünden ortaya konmuş bu eserdeki

iki figür, Faust’ta da işlendiği gibi insanlığın iki kutuplu doğasının bir sentezidir. Bir tarafta sadece muzır gözleriyle bile korku yaratan kötü Mefistofeles var. Diğer tarafta ise şeytana bakmayı reddeden Gretchen. Gretchen kötülükten ve şeytandan uzaklaşırken Faust mutluluğu bulmak ve sonsuz bilgiyi elde etmek için adeta şeytanın kollarına atılıyor.

Bu çift taraflı muazzam heykel, bir parça tahta ile Faust’u yeniden anlatıyor. Bir yüzünde olanca kibriyle dikilen bir adam, öbür yüzünde ise başını hafifçe eğmiş mütevazı bir kadın.

ALINTIDIR

HİTİT vazosundaki Türk sazı

Türk kültüründe önemli bir yeri olan bağlama ile diğer bazı Türk sazlarının geçmişinin milattan önceye dayandığı bildirildi.

 SİVAS Türk kültüründe önemli bir yeri olan bağlama ile diğer bazı Türk sazlarının geçmişinin milattan önceye dayandığı bildirildi. Kültür ve Turizm Bakanlığı Sivas Devlet Türk Halk Müziği Korosu Şefi Uğur Kaya'nın "Bağlamanın Anadolu Medeniyetlerindeki İzleri" konulu bilimsel makalesinde bağlamanın ve diğer bazı Türk sazlarının Anadolu'daki geçmişine yönelik tespitlere yer veriliyor. Bağlama ve diğer bazı Türk sazlarının M.Ö. 1600'lü yıllardan beri kullanılan enstrümanlar biri olduğunu söyleyen Uğur Kaya, "Çankırı İnandık Tepe"de yapılan kazılarda bulunan vazoda bağlama eşliğinde oyun oynayan kadın ve erkek oyuncuların kabartma figürleri bulunuyor. Türk milletinin öz ve öz kimliği bu vazoda saklı. Bağlama Anadolu kökenli bir sazdır" dedi.