Mustafa Kemal bir gün cephede dolaşırken, gözüne bir hat sanatı ilişiyor.
-”Kim yaptı bunu?” diyor.
-“Hattat bir arkadaşımız var komutanım, Macit, İstanbullu, o yaptı” diyorlar. -“Çağırın gelsin” diyor.
Çağırıyorlar, geliyor Macit.
-“Buyurun komutanım” diyor.
– Sen mi yaptın bunu?
– Evet, ben yaptım, komutanım.
– Neden yaptın?
– Arkadaşlarım görsünler diye, komutanım.
– Ne zaman yaptın?
– Dün gece, nöbette, cigaramın ateşiyle yaptım, komutanım.
– Kaç senedir hat sanatıyla uğraşıyorsun sen?
– Yedi senedir bu sanatı yaparım, komutanım.
-Nerelisin sen?
-İstanbulluyum, komutanım.
-“Yüzbaşıyı çağır bana” diyor.
Geliyor yüzbaşı.
-“Bunun sivillerini verin; İstanbul’a yollayın, memleketine.” diyor.
Macit:
-“Komutanım, ben buraya savaşmaya geldim.”diyor.
Atatürk:
- “Hadi git evladım sen; memleketin sanatçıya ihtiyacı var, öleceksek biz ölürüz” diyor.
Mustafa Kemal sanata ve sanatçıya bu kadar değer vermiştir.
Alıntıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder